Przemoc wobec kobiet
Przemoc wobec kobiet – termin używany całościowo wobec aktów przemocy skierowanych głównie lub wyłącznie wobec kobiet. Taka przemoc jest często uważana za formę zbrodni nienawiści[1][2][3]. Przemoc wobec kobiet zakorzeniona jest w nierówności płci[4].
Definicja ONZ
[edytuj | edytuj kod]Najbardziej rozpowszechniona definicja została wyrażona przez Zgromadzenie Ogólne ONZ w postaci deklaracji o eliminacji przemocy wobec kobiet z 1993 r., która definiuje przemoc wobec kobiet jako:
każdy akt przemocy, związany z faktem przynależności danej osoby do określonej płci, którego rezultatem jest, lub może być, fizyczna, seksualna lub psychiczna krzywda lub cierpienie kobiet, włącznie z groźbą popełnienia takich czynów, wymuszaniem lub arbitralnym pozbawianiem wolności, niezależnie od tego, czy czyny te miały miejsce w życiu publicznym czy prywatnym.
Przemoc wobec kobiet obejmuje, ale nie ogranicza się do:
- fizycznej, seksualnej i psychicznej przemocy w rodzinie, włączając w to bicie, wykorzystywanie seksualne dziewcząt w domu rodzinnym, przemoc na tle konfliktu o wysokość posagu lub w celu uzyskania kolejnego posagu, gwałt w małżeństwie, okaleczanie narządów płciowych kobiet i inne tradycyjnie stosowane, okrutne praktyki, przemoc pozamałżeńską oraz przemoc związaną z wyzyskiem;
- fizycznej, seksualnej i psychicznej przemocy występującej w danej społeczności, włączając w to gwałt, wykorzystywanie seksualne, molestowanie seksualne oraz wytwarzanie atmosfery zastraszenia w miejscu pracy, w instytucjach edukacyjnych i w innych miejscach oraz handel kobietami i zmuszanie do prostytucji.
- fizycznej, seksualnej i psychicznej przemocy stosowanej lub tolerowanej przez państwo, niezależnie od tego czy miała ona miejsce w życiu publicznym czy też prywatnym[5][6].
Skala zjawiska
[edytuj | edytuj kod]Agencja Praw Podstawowych Unii Europejskiej ogłosiła w marcu 2014 raport pt. "Przemoc wobec kobiet: badanie przeprowadzone w skali UE". Metodologię oparto na rozmowach ankietowych z 42. tys. mieszkankami krajów Unii Europejskiej. Odpowiedzi respondentek z Polski wskazują na mniejszą skalę zjawiska przemocy wobec kobiet w Polsce w porównaniu z wynikami średnimi dla wszystkich 28 państw UE[7].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Phyllis B. Gerstenfeld, Hate Crimes: Causes, Controls, and Controversies, SAGE, 7 marca 2013, s. 58, ISBN 978-1-4522-5662-7 [dostęp 2020-02-24] (ang.).
- ↑ Karen J. Maschke, Pornography, Sex Work, and Hate Speech, Taylor & Francis, 1997, s. 405–448, ISBN 978-0-8153-2520-8 [dostęp 2020-02-24] (ang.).
- ↑ Barbara Perry, Hate and Bias Crime: A Reader, Psychology Press, 2003, s. 271, ISBN 978-0-415-94407-6 [dostęp 2020-02-24] (ang.).
- ↑ eige 2019 ↓.
- ↑ Zgromadzenie Ogólne ONZ: Declaration on the Elimination of Violence against Women. 1993. [dostęp 2011-03-05]. (ang.).
- ↑ Urszula Nowakowska: oska.org: Przemoc wobec kobiet a prawa człowieka. [dostęp 2011-03-05].
- ↑ Violence against women: an EU-wide survey. Main results report. Agencja Praw Podstawowych Unii Europejskiej, marzec 2014. [dostęp 2014-03-15]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Gender Equality Index 2017: Measurement framework of violence against women - Report. eige.europa.eu. [dostęp 2019-05-11]. (ang.).
